روزه خواری و مجازات آن، با توجه به قوانین جرم و مجازات اسلامی که بر اساس شرع مقدس تنظیم شده است، در ملا عام به عنوان یک جرم شناخته شده است و برای آن مجازات در نظر گرفته‌اند. روزه خواری در ملأ عام به عنوان یکی از اعمال حرام شناخته شده است، بنابراین مجازاتی برای مرتکبان آن در نظر گرفته می‌شود. برای اطلاعات بیشتر درباره مجازات روزه خواری، به وکلای حقوقی متخصص در این زمینه مراجعه کنید.

جهت دریافت مشاوره از وکیل نبوی وکیل پایه یک دادگستری با سابقه در انواع دعاوی حقوقی با شماره 09216982591 تماس حاصل فرمایید.

روزه ‌خواری عملی حرام است

روزه گرفتن در اسلام به عنوان یکی از واجبات دینی شناخته شده است و خداوند در ماه رمضان مسلمانان را به انجام این عمل واجب دعوت کرده است. این واجب بودن روزه خواری بر اساس نظر مراجع تقلید و منابع فقهی اسلامی تأیید شده است. بنابراین، روزه خواری به عنوان یک فرمان الهی در اسلام در نظر گرفته می‌شود و عدم انجام آن در صورت عدم موجهی معافیت، عملی حرام است.

دلیل حرمت روزه خواری به دلیل قاعده فقهی است که می‌گوید عمل خوب و نیکویی که به طور پنهانی انجام شود، پاداش آن چندین برابر می‌شود نسبت به عملی که آشکارا انجام شود. به همین ترتیب، اگر کسی عمل خیری را پنهان کند، پاداش بیشتری در نظر گرفته می‌شود.

از طرفی، اگر کسی عمل گناهی را آشکار کند، خداوند به آن عمل غضب می‌ورزد. اما اگر آن عمل را پنهان داشته باشد، ممکن است آمرزیده شود. بنابراین، دلیل حرمت روزه خواری و تظاهر به آن، ناشی از حرمت شکنی در احکام الهی است و عدم انجام آن در صورت عدم موجهی معافیت، به عنوان یک عمل حرام در نظر گرفته می‌شود.

روزه خواری در قانون

در قانون مجازات اسلامی، به صراحت درباره جرم روزه خواری و مجازات آن صحبت نشده است. اما در ماده 638 این قانون آمده است که تظاهر به هر عمل حرامی در انظار عمومی، جرم است و دادگاه‌ها نیز براساس این ماده قانونی، حکم افراد مرتکب را صادر می‌کنند.

بنا به نظر حقوقدانان، عناصر مادی تشکیل دهنده این جرم عبارتند از انجام عمل حرام، انجام آن به صورت علنی و در انظار عمومی و معابر، تظاهر به انجام عمل حرام و عمل حرام. بنابراین، اگر یک شخص در حضور دیگران به صورت علنی و در مکان‌های عمومی به تظاهر روزه خواری بپردازد و در واقع روزه نگیرد، ممکن است بر اساس ماده 638 قانون مجازات اسلامی مورد تعقیب قرار گیرد و تحت تعقیب قرار بگیرد.

تظاهر به روزه خواری به چه معناست؟

تظاهر به روزه خواری به معنای انجام عملی است که به طور ظاهری نشان دهنده روزه خواری است. به طور مثال، یک فردی که به دلیل بیماری یا دلایل دیگر توان گرفتن روزه را ندارد،  این عمل جرم نیست، اما در معابر عمومی یا مکان‌های عمومی خوردن و آشامیدن می‌کند. در واقع به صورت ظاهری روزه خواری را تظاهر می‌کند.

تظاهر به روزه خواری به معنای نمایش آشکار این عمل است و این تظاهر ممکن است بدون حضور شاهدان باشد، اما قابلیت دیده شدن توسط دیگران را دارد. بنابراین، تظاهر به روزه خواری در یک خیابان بدون رفت و آمد نیز به عنوان جرم در نظر گرفته می‌شود. این حکمت ممکن است به جلوگیری از نشان دادن عمل زشت در جامعه مرتبط باشد.

از نقطه نظر قوانین جزایی نیز (ماده 214 مکرر قانون مجازات عمومی سابق و قوانین جزایی دیگر)، ارتکاب عمل به طور علنی به معنای انجام آن در مکان‌های عمومی و منظر عمومی است، به طوری که این مکان‌ها برای پذیرش عموم و استفاده و مراجعه جمعی یا عموم مردم طراحی شده‌اند.

این شامل اماکن عمومی مانند بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، سالن‌های نمایش، سینماها، بوستان‌ها، کارخانه‌ها، موزه‌ها، پایانه‌های مسافربری، فروشگاه‌ها، اماکن فرهنگی، اماکن ورزشی، کتابخانه‌های عمومی، مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و پژوهشی، وسایل نقلیه عمومی (اتوبوس، تاکسی، مترو و غیره)، مؤسسات و سازمان‌های دولتی و عمومی و غیره است.

تظاهر به روزه خواری جرم مشهود است

تظاهر به عمل حرام به معنای انجام یک عملی است که در دین یا قوانین مذهبی به عنوان حرام تلقی می‌شود، اما فرد این عمل را به صورت ظاهری نشان می‌دهد. در ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی، بیان شده است که هر زمان فردی به طور علنی و در مکان‌های عمومی و معابر، به تظاهر به فعل حرامی بپردازد، علاوه بر جرم انجام آن عمل که ممکن است با حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق مجازات شود، به دلیل تظاهر به این عمل نیز ممکن است محکوم شود.

اگرچه این عمل در حدود قانونی حکم ندارد، اما به طور آشکار آبروی عمومی را آسیب می‌زند. بنابراین، فرد ممکن است به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق به دلیل تظاهر به عمل حرام محکوم شود. به طور کلی، هر مکانی که به عنوان عمومی تلقی شود، مشمول این قانون قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، تمامی اماکنی که به عنوان مکان‌های عمومی در نظر گرفته می‌شوند، تحت این قانون قرار می‌گیرند.

تشخیص اینکه فردی با روزه خواری تظاهر به عمل حرام نموده است با کیست؟

روزه خواری و مجازات آن و تشخیص اینکه آیا فردی با تظاهر به روزه خواری عمل حرامی را انجام داده است یا خیر، مسئولیت دادگاه است. دادگاه در ارزیابی شرایط و حقایق مربوطه باید تشخیص دهد که آیا رفتار فرد مشمول تظاهر به عمل حرام است و در نتیجه مرتکب جرم شده است یا خیر.

در برخی موارد، ممکن است فرد به دلیل بیماری یا شرایط خاصی قادر به اجتناب از خوردن و آشامیدن در اماکن عمومی نباشد. در این صورت، فرد ممکن است تظاهر به عمل حرام نکرده باشد و مسئولیت تشخیص آن به عهده دادگاه خواهد بود. پس از بررسی شواهد و مدارک، دادگاه می‌تواند تصمیم بگیرد که آیا فرد متهم مقصر است و محکوم به جرم تظاهر به عمل حرام شود یا نه.

روزه خواری و مجازات آن، در صورتی که فردی به روزه خواری در اماکن عمومی تظاهر به عمل حرام کرده و مشمول مجازات قانونی می‌شود، پس از تشخیص دادگاه و صدور حکم، مجازات متعلقه اعمال خواهد شد. براساس ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی، اگر فرد در انظار و اماکن عمومی و معابر به طور علنی تظاهر به فعل حرامی کند، می‌تواند محکوم به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق شود. اگر فرد عملی انجام دهد که نفس آن عمل دارای کیفر نباشد، اما عفت عمومی را جرحه دار کند، تنها محکوم به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق خواهد شد.

پس از صدور حکم محکومیت، مجازات اعمال شده و فرد ممکن است به حبس در زندان محلی محکوم شود و یا ممکن است شلاق خورده شود، بسته به تصمیم دادگاه و قوانین مربوطه در هر کشور. تحمل مجازات و اجرای آن به عهده مقامات قضایی است و فرد محکوم می‌تواند از راه‌های قانونی مربوطه برای اعتراض یا درخواست تجدیدنظر استفاده کند، اگر اعتقاد داشته باشد که حکم به طور نادرستی صادر شده است.

لزوم اثبات عمدی بودن تظاهر به روزه خواری

روزه خواری و مجازات آن، تظاهر به روزه خواری در معنای نشان دادن عمدی و با قصد قبلی است. برای اثبات اینکه فردی تظاهر به روزه خواری عمدی انجام داده است، نیاز به دلایل و شواهد موردی مطمئن است. به عنوان مثال، اگر فردی بتواند ثابت کند که فرد مذکور قصد قبلی داشته است که به طور هدفمند و با آگاهی از محرم بودن آن عمل، در معابر عمومی روزه خواری را تظاهر کند، می‌تواند به عنوان شواهد برای اثبات عمدی بودن ارائه دهد.

اما در مواردی که فرد بیماری دارد و نمی‌تواند به طور طبیعی از خوردن و آشامیدن در مکان‌های عمومی اجتناب کند، مرتکب تظاهر به روزه خواری عمدی نمی‌شود و مشمول مجازات قانونی نیست. در این صورت، برای اثبات عمدی بودن تظاهر، نیاز به شواهد و مدارکی است که نشان دهند فرد واقعاً نمی‌تواند از خوردن و آشامیدن در مکان‌های عمومی اجتناب کند. در هر صورت، اثبات عمدی بودن تظاهر به روزه خواری بسیار سخت است و نیاز به شواهد محکم و قاطعی دارد. در اغلب موارد، احتمال ارتکاب این عمل به صورت ناخودآگاه و غیرعمدی است.

آیا استعمال دخانیات روزه‌خواری است؟

روزه خواری و مجازات آن، استعمال دخانیات نیز معمولاً به عنوان شکستن روزه شناخته می‌شود. بر اساس فتاوای اکثریت علما و به عنوان احتیاط واجب، استعمال دخانیات روزه را باطل می‌کند. مقام معظم رهبری نیز در این زمینه اظهار داشته‌اند که بنا بر احتیاط واجب جایز نیست در حال روزه سیگار کشیده شود.

بنابراین، استعمال دخانیات درحالی که فرد در حال روزه است، به عنوان عمل حرام تلقی می‌شود. به علاوه، اگر فردی در مکان‌های عمومی مانند کوچه و خیابان قبل از اذان مغرب، دخانیات را استعمال کند، این یک جرم آشکار است و طبق قوانین، مقامات مسئول می‌باشند که با آن فرد برخورد نمایند.

به‌ طور کلی، به موجب تبصره یک ماده 13 قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات”، استعمال دخانیات در مکان‌های عمومی یا وسایل نقلیه عمومی، جرم محسوب می‌شود و مجازاتی جزای نقدی به میزان پنجاه تا صد هزار ریال دارد.

آیا روزه خواری در خودرو جرم است؟

روزه خواری و مجازات آن، و درباره اینکه آیا داخل اتومبیل فضای عمومی است یا فضای خصوصی، تفاسیر متفاوتی وجود دارد. اما با توجه به تفاسیری که توسط مجریان قانون، به خصوص نیروهای انتظامی ارائه شده است، داخل اتومبیل به عنوان فضای خصوصی محسوب نمی‌شود. بنابراین، اگر فردی در داخل اتومبیل در معرض دید سایر افراد به روزه خواری مبادرت کند، امکان دارد مشمول مفاد ماده ۶۳۸ (مربوط به تظاهر به عمل حرام) قرار گیرد.

جرم روزه خواری در ملا عام

روزه خواری و مجازات آن، در قانون مجازات اسلامی، مجازات روزه خواری در ملا عام به طور خاص و مستقل مشخص نشده است. با این حال، می‌توان با استناد به ماده 638 قانون مجازات اسلامی، مجازات تظاهر به عمل حرام در ملا عام و روزه خواری در مکان‌های عمومی را تعیین کرد. ماده مذکور به شرح زیر است:

هر کس علنا، در انظار عمومی و معابر، تظاهر به عمل حرامی کند، علاوه بر کیفر عمل، به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌شود و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل، دارای کیفر نیست، اما عفت عمومی را خدشه دار کند، فقط به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.

بنابراین، با توجه به این ماده، اگر شخصی در ملا عام و در مکان‌های عمومی به روزه خواری اقدام کند و تظاهر به عمل حرامی نماید، به مجازات روزه خواری در ملا عام که می‌تواند شامل حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق باشد، محکوم خواهد شد.

روزه خواری از طریق تظاهر به عمل حرام نیازمند احراز سوء نیت مرتکب است؟

روزه خواری و مجازات آن، در صورت تظاهر به عمل حرام، مرتکب نیازمند احراز سوء نیت است. به این معنا که فرد باید قصد و عمد داشته باشد که با انجام عمل حرام تظاهر کند، نه اینکه این عمل را از روی سهل انگاری یا بی‌اختیاری انجام دهد.

برای مثال، اگر شخصی به عادت همیشگی آب خوردن از شیرهای آب عمومی داشته باشد و بدون آگاهی از اینکه ماه رمضان است، آب بنوشد، در این شرایط فرد به سوء نیت متهم نمی‌شود و قاعدتاً جرم تظاهر به عمل حرام را مرتکب نمی‌شود. برای احراز سوء نیت، لازم است که فرد عمداً و با قصد واضح وارد انجام عمل حرام شود، علی‌رغم آگاهی از طبیعت و ویژگی‌های مذهبی یا فرهنگی مربوط به آن عمل.

با این توضیحات، مشخص است که تظاهر به عمل حرام از طریق روزه خواری نیازمند احراز سوء نیت مرتکب است. فرد باید عمداً و با قصد داشته باشد که در ملا عام به روزه خواری تظاهر کند، نه اینکه به صورت تصادفی یا بی‌اختیاری این عمل را انجام دهد.

شما می توانید از طریق پشتیبانی سایت و یا شماره واتس اپ با وکیل نبوی ارتباط برقرار کنید.

جمع بندی

روزه خواری و مجازات آن، به معنای خوردن و آشامیدن در ملا عام و در ماه رمضان، در اسلام به عنوان عملی حرام و نافرمانی از واجبات دینی شناخته شده است. به عبارت دیگر، روزه به عنوان یکی از پنج ستون اسلام و واجبات دینی به شمار می‌رود و خوردن و آشامیدن در طول روز در ماه رمضان، که وقتی است که روزه‌داری الزامی است، مخالفتی با این تعهد دینی است.

روزه خواری و مجازات آن، در قانون مجازات اسلامی، تظاهر به انجام این عمل حرام، یعنی خوردن و آشامیدن در ملا عام در روزه‌داری، را جرم محسوب می‌کند و برای آن مجازات روزه خواری در ملا عام را در نظر گرفته است.